Spektakl jest pomyślany jako lokalna opowieść, z której legniccy twórcy zaproszeni do Teatru Nowego w Zabrzu są dobrze znani. Historia drużyny przełożyła się w sposób naturalny na ludzi, którzy ją tworzyli i na miasto, w którym się rozgrywała. Opowieść o Górniku nie jest jednak stricte dokumentalna. Teatr nie lubi dosłowności. Artyści tworząc lokalne opowieści czerpią szeroko z faktów, ale potem pozwalają sobie przełożyć je na teatralną metaforę. Dzięki temu spektakl nie pozostaje jedynie lokalny – robi się zrozumiały dla mieszkańców innych miast. W przypadku Górnika takie „zuniwersalizowanie” opowieści jest szczególnie ważne, bo przecież sukcesy drużyny swoim zasięgiem wychodziły daleko poza Zabrze.
„Chopcy z Roosevelta” opowiadają o historii sportowców, którzy na co dzień zmagają się z ogromną ambicją, ograniczeniami ciała, ale też ze swoją śląską tożsamością czy troskami życia codziennego. Jest to również opowieść o ich rodzinach, sąsiadach i kibicach całej Polski. Dzięki takiemu rozszerzeniu spektakl zadaje pytania: co stanowi o fenomenie takich zjawisk, jak Górnik Zabrze? Czym jest duch sportowy dziś, a czym był kiedyś? Jak zmienia się piłka pod wpływem pieniędzy, oczekiwań i mediów? Co sprawia, że jako Polacy, tak bardzo potrzebujemy sukcesów sportowych, by podkreślić naszą zbiorową siłę? Jakie ambicje przelewamy na piłkarzy? Spektakl stał się więc punktem refleksji nad problemami wychodzącymi znacznie dalej poza piłkarskie boisko.
OBSADA:
Hanna Boratyńska, Anna Konieczna, Joanna Romaniak,
Maciej Kaczor, Krzysztof Urbanowicz, Andrzej Kroczyński, Jakub Piwowarczyk, Marian Wiśniewski
Scenografia: Małgorzata Bulanda
Ruch sceniczny: Witold Jurewicz
Muzyka: Bartosz Straburzyński
Realizacja świateł: Wacław Czarnecki
czas trwania: 90 min.